بلوبری گرمسیری
در صنایع متعددی نظیر صابون سازی، کرم سازی، عطر و ادکلن سازی، تولید شمع و دیگر مواد شوینده، استفاده از اسانس بلوبری گرمسیری، بسیار رایج است.
این اسانس حاوی مقادیری اسید چرب امگا ۳ و امگا ۶، ویتامین E، ویتامین k، ویتامین c و آنتی‌اکسیدان است. بنابراین باید در جدول خاصیت بلوبری، عبارت رایحه درمانی را نیز اضافه کرد.
عطر خوش، خنک و شیرین این میوه، حس دلپذیری برای انتخاب و استفاده از مواد مختلف را به کاربران می‌بخشد و از این رو صاحبان صنایع شیمیایی برای پرفروش‌تر شدن محصولات خود از آن بهره می‌جویند.
از اسانس خوراکی زغال اخته آبی برای تولید انواع ژله، چای، شکلات، نوشابه و شربت، آبنبات، پودر کیک و مکمل‌های ورزشی استفاده می‌شود.
بلوبری
عطر و طعم دلچسب در کنار رنگ آبی یا بنفش تیره میوه بلوبری، بر جذابیت یک محصول غذایی می‌افزاید و صنایع تولیدکننده نیز از این موضوع غافل نمانده‌اند.
نوشیدنی‌های آبی رنگ، همیشه در مجالس و میهمانی‌ها، برای کودکان و بزرگسالان، جلوه ویژه‌ای دارند.
خواص بلوبری؛ برای درمان و کنترل بیماری‌ها سبب شده است تا صنایع دارویی نیز از تک تک ترکیبات این میوه، برای تولید داروهای مختلف بهره بگیرند.
زغال اخته آبی را میوه بومی آمریکای شمالی معرفی کرده‌اند، اما این‌طور که پیداست، مردم امریکا تا مدت‌ها از خاصیت بلوبری اطلاعی نداشتند.
همین وضعیت در شمال ایران نیز وجود داشته است، بنابراین شاید نتوان با قاطعیت گفت که این میوه، بومی ایران نیست.
بلوبری خونی
بلوبری در گیلان با عنوان ولیک یا سیاکوتی شناخته می‌شد، درختچه‌ای خود رو که بومیان شمال کشور از پوست درخت آن برای درمان تب، از رنگ میوه بلوبری خونی برای ترشی و مربا و از جوشانده گل آن به عنوان آرام‌بخش استفاده می‌کردند.
اگرچه خوردن آن به شکل میوه، رواج نداشته است، اما این‌طور که پیداست گیلانیان از بخشی از خواص بلوبری، مطلع بوده‌اند و از آن بهره‌های درمانی هم می‌گرفتند.
به‌هرحال ما ایرانی‌ها تا همین چند سال پیش، زغال اخته آبی را مانند دیگر میوه‌ها در پیشخوان میوه‌فروشی‌ها ندیده بودیم و اکنون نیز عرضه آن بسیار محدود است.
مبدا رویش بلوبری، چه شمال ایران باشد و چه آمریکای شمالی، بیانگر این واقعیت است که این گیاه برای رشد به آب و هوایی معتدل، خاکی مرطوب و آب فراوان نیاز دارد.
