تایید وجود یک ماده عجیب و دور از انتظار در خون

آلودگی میکروپلاستیک برای نخستین بار در خون انسان شناسایی شده و دانشمندان این ذرات ریز را تقریبا در 80 درصد از افراد مورد آزمایش یافتند.

این کشف نشان می دهد که ذرات میکروپلاستیک می توانند در بدن گردش کرده و ممکن است در اندام ها ساکن شوند. تاثیر این شرایط بر سلامت انسان هنوز ناشناخته است. اما پژوهشگران نگران هستند زیرا میکروپلاستیک ها در پژوهش های آزمایشگاهی نشان داده اند که به سلول های انسان آسیب می رسانند و همچنین از قبل می دانیم که ذرات آلودگی هوا که وارد بدن می شوند هر ساله مرگ زودهنگام میلیون ها نفر را موجب می شوند.

حجم عظیمی از زباله های پلاستیکی در محیط زیست ریخته می شود و میکروپلاستیک ها اکنون کل سیاره زمین، از قله اورست تا اعماق اقیانوس ها را آلوده کرده اند. می دانیم که افراد این ذرات ریز را از طریق غذا و آب و همچنین تنفس مصرف می کنند، و در مدفوع نوزادان و بزرگسالان یافت شده اند.

دانشمندان نمونه های خون 22 اهداکننده ناشناس که همگی بزرگسالان سالم بودند را آنالیز کرده و در 17 نمونه ذرات پلاستیک را یافتند. نیمی از نمونه ها حاوی پلاستیک PET بودند که به طور معمول در بطری های نوشیدنی استفاده می شود، در شرایطی که یک سوم نمونه ها حاوی پلی استایرن بوده که از آن برای بسته بندی غذاها و محصولات دیگر استفاده می شود. یک چهارم نمونه های خون نیز حاوی پلی اتیلن بودند که از آن در ساخت کیسه های پلاستیکی استفاده می شود.

به گفته پروفسور دیک وتهاک، اکوتوکسیکولوژیست در دانشگاه وریج آمستردام در هلند، مطالعه ما نخستین نشان از وجود ذرات پلیمری در خون انسان است. اما باید پژوهش را گسترش داده و تعداد نمونه ها، تعداد پلیمرهای ارزیابی شده و غیره را افزایش دهیم.

به گفته وتهاک، منطقی است که نگران باشیم. ذرات پلاستیک در بدن ما وجود دارند و در آن گردش می کنند. پژوهش های پیشین نشان داده اند که میکروپلاستیک ها در مدفوع نوزادان در مقایسه با بزرگسالان 10 برابر بیشتر است و نوزادانی که با بطری های پلاستیکی تغذیه می شوند، میلیون ها ذره میکروپلاستیک را در روز می بلعند.

همچنین، به طور کلی می دانیم که نوزادان و خردسالان نسبت به قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و ذرات آسیب پذیرتر هستند. این هرچه بیشتر ما را نگران می کند.

پژوهش جدید در نشریه Environment International منتشر شده است و تکنیک های موجود را برای شناسایی و آنالیز ذراتی به کوچکی 0.0007 میلی متر تطبیق داده است. برخی از نمونه های خون حاوی دو یا سه نوع پلاستیک بود. تیم پژوهشی از سوزن های سرنگ فولادی و لوله های شیشه ای برای جلوگیری از آلودگی و تحت تاثیر قرار رگفتن نتایج استفاده کرده و سطوح پس زمینه میکروپلاستیک ها را با استفاده از نمونه های شاهد آزمایش کردند.

وتهاک به این نکته اشاره داشته است که مقدار و نوع پلاستیک به طور قابل توجهی بین نمونه های خون متفاوت بوده است. اما ما با یک مطالعه پیشگام روبرو هستیم و به کار و پژوهش بیشتر در این زمینه نیاز است. به گفته وی، این تفاوت ها ممکن است بازتاب دهنده مواجهه کوتاه مدت پیش از گرفتن نمونه های خون، مانند نوشیدن از یک فنجان قهوه با پوشش پلاستیکی یا استفاده از یک ماسک صورت پلاستیکی باشد.

به گفته وتهاک، پرسش بزرگ این است که در بدن ما چه اتفاقی رخ می دهد؟ آیا ذرات پلاستیک در بدن باقی می مانند؟ آیا آنها به اندام های خاصی منتقل می شوند؟ و آیا این سطوح به اندازه کافی برای ابتلا به بیماری بالا هستند؟ برای پاسخ به این قبیل پرسش ها ما به تامین مالی فوری و انجام پژوهش های بیشتر نیاز داریم.

به گفته جو رویل، بنیانگذار موسسه خیریه دریاهای مشترک، تولید پلاستیک تا سال 2040 دو برابر خواهد شد. از این رو، ما حق داریم بدانیم که این پلاستیک ها با بدن ما چه می کنند.  

مطالعه ای جدید نشان داده است که میکروپلاستیک ها می توانند به غشای خارجی گلبول های قرمز چسبیده و ممکن است توانایی آنها برای انتقال اکسیژن را محدود کنند. این ذرات در جفت زنان باردار یافت شده، و در موش های باردار از طریق ریه ها به سرعت وارد قلب، مغز، و اندام های دیگر جنین شده اند.  

یک بررسی جدید نیز خطر ابتلا به سرطان را ارزیابی کرده و این گونه نتیجه گیری کرد که به پژوهش های دقیق‌تر درباره چگونگی تاثیر میکرو و نانو پلاستیک ها بر ساختارها و فرآیندهای بدن انسان، و این که آیا و چگونه می توانند سلول ها را تغییر داده و سرطان‌زایی را القا کنند، نیاز است. این به ویژه با توجه به افزایش چشمگیر تولید پلاستیک اهمیت دارد و با گذشت هر روز رسیدگی به این مساله از فوریت بیشتری برخوردار می شود.