سیستم اعلام حریق آدرس پذیر ساختمان

امروزه وجود سیستم اعلام و اطفا حریق برای هر ساختمانی ضروری به نظر می رسد، به طور کلی انواع سیستم اعلام حریق همانطور که در سایت آراد برندینگ اشاره شد از نظر شیوه اطلاع رسانی و میزان محافظت از ساختمان در برابر حادثه با یکدیگر فرق دارند، در یک تقسیم بندی کلی یک سیستم اعلام حریق ممکن است، از نوع انفرادی یا مرکزی باشد، سیستمهای انفرادی پس از تشخیص آتش سوزی به سرعت وارد عمل شده از طریق آژیر هشدار یا نور چراغهای چشمک زن، وقوع حریق را گزارش می دهند، در حالی که سیستمهای مرکزی، اطلاعات اولیه را به واسطه یک پنل مرکزی دریافت کرده و سپس بسته به شرایط و تنظیماتی که بر روی آنها انجام شده است، وارد عمل می شوند.

در ادامه لازم است، خاطر نشان شود که سیستمهای اعلام و اطفا حریق مرکزی به نوبه خود انواع مختلفی دارند و ممکن است از نوع متعارف یا آدرس پذیر باشند، در سیستمهای متعارف، محل وقوع آتش سوزی به صورت کلی نشان داده می شود، در حالی که سیستمهای آدرس پذیر، دارای اجزایی با آدرسهای مختلف می باشند، در واقع هر سنسور یا دتکتور با حساسیت بالایی وارد عمل می شود و به این ترتیب محل دقیق بروز آتش سوزی را نشان می دهد.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم های اعلام حریق دو نوع هوشمند و غیر هوشمند هستند.سیستمهای اعلام حریق غیر هوشمند از روش دهدهی استفاده میکنند.

سیسیتم های اعلام حریق هوشمند یا انالوگ با استفاده از نرم افزارهای کاربردی بین حسگرها و تجهیزات و کنترل گر مرکزی وجود دارد از موقعیت یگدیگر اطلاع دارند.

کاشف ها عملکرد سیستم ها زیر نظر میگیرند و کنترل گر مرکزی با استفاده از اطلاعاتی که از کاشف ها میگیرد اقدام به تصمیم گیری در مورد وضعیت سیستم میکند.

طراحی و نقشه کشی سیستمهای ادرس پذیر هوشمند و غیر هوشمند مانند هم است و از این نظر تفاوای ندارند.

در سیستم های ادرس پذیر هوشمند هشدار اتش سوزی و هشدار مربوط به الودگی های محیطی و تجهیزات با هم تفاوت دارد و به راحتی میتوان تشخیص داد که مشکل مربوط به چیست.

استاندارد های سیستم های اعلام حریق موارد زیر است.

EN

EVPU

LPCB

54_Ul

NFPA72

BS5839

در زمان طراحی سیستم و تجهیزات معرفی یکی از این استاندارد ها توسط کارفرما یا پیمان انجام میشود.

تجهیزات سیستم اعلام حریق ادرس پذیر موارد زیر میباشد.

اجزای اصلی سیستم اعلام حریق آدرس پذیر کنترل گر مرکزی حسگر ها و هشدار ها میباشند.

دود، حرارت، شعله و گاز ورودی هایی هستند که حسگرها به ان حساس هستند و بعد از رخ داد یکی از عوامل ورودی حسگر ها با استفاده از اژیر و هشدار که خروجی سیستم هستند اعلام میکنند که مشکلی بوجود امده است.

اجزای اصلی در سیستم های اعلام حریق ادرس پذیر غیر هوشمند یا متعارف، ادرس پذیر، ادرس پذیر هوشمند و بی سیم یکی است و تفاوتی با هم ندارند.

سیستم اعلام حریق ساختمان

در سیستم های اعلام حریق، قطعات با مدارهایی به هم متصل می شوند، مدارهای اعلام حریق مدارهایی هستند که از واحد کنترل اعلام حریق برق می گیرند، یک مدار اعلام حریق ممکن است برای کنترل رله ای استفاده شود که مدار کنترلی را که توسط تجهیزات عملکرد کنترل اضطراری تغذیه می شود سوئیچ می کند، چهار نوع مدار اعلام حریق وجود دارد:

برای ایجاد ارتباطات دو طرفه بین واحد کنترل اعلام حریق آدرس پذیر و اجزای میدان آدرس پذیر استفاده می شود، پانل کنترل اعلام حریق می تواند آن مدار را روشن کند و همه آن وسایل را به طور همزمان کار کند.

ممکن است مدارهای دستگاه اطلاع رسانی زیادی در یک ساختمان وجود داشته باشد، یکی از الزامات کلیدی NFPA 72 این است که مدارهای خاصی از نظر یکپارچگی نظارت شوند.

برخی از افراد از این امر به عنوان نظارت یاد می کنند، با این حال، ساختمان، آتش و کدهای ایمنی زندگی معمولاً از کلمه نظارت استفاده می کنند به این معنی که یک دستگاه یا سیستم دیگر توسط سیستم اعلام حریق ساختمان نظارت یا نظارت می شود.

این مدار دستگاه شروع کننده دارای یک آشکارساز دود است، یک آشکارساز حرارتی نرخ افزایش و جعبه اعلام حریق دستی برای نظارت بر یکپارچگی مدار، یک مقاومت انتهای خط بعد از آخرین دستگاه راه‌اندازی نصب می‌شود.

در حالت عادی خود دستگاه های آغازگر که به صورت موازی روی مدار سیم کشی می شوند، جریان الکتریسیته کمی بکشید یا اصلاً جریان الکتریکی نداشته باشید.

برای یک مدار دستگاه راه اندازی یک کوتاه زنگ هشدار است، در حقیقت هرگونه خطای مقاومت کم یا اتصال کوتاه در مدار، مانند سیم جامپر، به یک زنگ هشدار برای مدار دستگاه راه‌اندازی منجر می‌شود، برخلاف مدارهای دستگاه اعلان و مدارهای خط سیگنال یک شورت شرایط مشکلی ایجاد نمی کند.